Wat ons kenmerkt, wat ons anders maakt...

Onze organisatie wil loyaal zijn, tegen zowel de werkgever als de andere vertegenwoordigers van de vakbonden. En als zodanig, zouden we het label kunnen krijgen van "diehards van de dialoog". Zolang er een deur open blijft voor een mogelijk compromis, menen we dat het onze verantwoordelijkheid is  hiervoor te blijven gaan.

Niemand heeft iets te winnen bij een open conflict dat onvermijdelijk leidt tot stakingsacties, die als effect alleen maar een stigmatisering van ieders posities zal hebben. Dit leidt tot kosten, waarschijnlijk nog aanzienlijkere bij de vakbond dan aan de kant van de werkgever, die ineens mooie besparingen kan verwezenlijken op de loonmassa.

Het is duidelijk dat het gemeenschappelijk front nog vaak zijn vakbondsactie voert op het ideologische vlak: de staking omwille van de staking zelf, op de ene of de andere manier... In deze houding ontbreekt in grote mate werkelijkheidszin en gezond verstand.

De 10 stakingsdagen van mei 2016 hadden helaas een bestraffing van het personeel tot gevolg, zonder enig resultaat aan vakbondszijde. We waren niet uitgenodigd voor deze onderhandelingen, maar we zijn ervan overtuigd geraakt dat er ruimte was voor een echte dialoog, echte onderhandelingen als onze stem te horen was geweest!

Drie representatieve vakbonden

Sinds oktober 2016 zetelen we in alle nationale paritaire organen en nemen wij dus actief deel aan de sociale dialoog. Onze critici zeggen dat we ons toetreden tot deze organen alleen verschuldigd zijn aan een vermeende gunst van de liberale regering. Ze vergeten dat deze aanpak werd opgestart in mei 2014 onder de regering Di Rupo, want toen waren we in staat om onze zetel in het Nationaal Paritair Comité te verkrijgen.

De Sociale Verkiezingen van 2018 zullen het bovendien ook mogelijk moeten maken ​​om in de regionale paritaire organen te zetelen. We worden ondersteund in onze inspanningen door de verschillende sectoren van het VSOA en de ACLVB.

Vastberaden wanneer nodig

Onze critici zijn snel in het bestempelen van onze organisatie als "de vakbond van het patronaat". Wij zijn ervan overtuigd dat onze aanpak door middel van de dialoog ons in staat stelt om betere resultaten en doorbraken te behalen voor de spoorwegwerknemers dan door zich systematisch in te laten met een machtsstrijd met de werkgever.

Dat maakt ook onze kracht uit: vastberaden wat betreft emblematische projecten zoals de "One Man Car", die erin bestaan om op sommige lijnen de treinbegeleider af te schaffen, het behoud van het eenheidskarakter van het Statuut, de inkrimpingen van het personeelsbestand die gepland worden door Infrabel in 2020, enz.

Hoe zit het met de minimale dienstverlening?

Het stakingsrecht is een fundamenteel recht dat onschendbaar moet blijven. Maar wij denken dat de vrijheid van iedereen stopt waar die begint van zijn buurman ... Er kan voor ons geen sprake zijn van inbreuk op het recht om te staken indien dit tegelijkertijd aan het recht om te werken gekoppeld is. Laat aan elk van onze leden de vrijheid om zijn eigen mening te hebben, dit is van wezenlijk en fundamenteel belang.

De vrijheid van iedereen stopt waar die begint van zijn buurman...

De stakingsmogelijkheid moet worden behouden, als een laatste redmiddel, wanneer alle mogelijkheden voor onderhandelingen zijn uitgeput. Een aanzegging moet dan worden ingediend volgens de regels en de termijnen. In dit geval is de staking totaal en het netwerk is dan in het algemeen lam.

De meerderheid van de voorafgaand geïnformeerde reizigers treffen hun schikkingen en worden ten slotte weinig bestraft.

Waarover de reizigers het meest klagen, dat zijn de wilde stakingen, onaangekondigd, en telkens op een ander ogenblik in de verschillende gewesten. Organisaties zouden moeten de moed hebben dit soort stakingen te veroordelen, omdat ze de conventie die de meeste vakbonden zelf met de werkgever hebben ondertekend niet naleven.

Daarom is een stakingsrecht dat wordt uitgeoefend binnen de voorgeschreven regels de beste manier om het project  van de minimale dienstverlening overbodig te maken. Voor de veiligheid van de passagiers, en de conflicten die de minimale dienstverlening met de treinbegeleider zou genereren, menen we dat de minimale dienstverlening in interne dienst in de praktijk niet mogelijk is.

Onze website maakt gebruik van cookies. Dit helpt ons om je een betere gebruikerservaring te bieden en laat ons ook toe onze website te optimaliseren.  Door verder te surfen, stem je in met het gebruik hiervan.

Meer infoSluiten